Liturgiczna Służba Ołtarza w Gosprzydowej

"Bycie ministrantem to służba nie księdzu, lecz Temu, który Cię stworzył. Masz wyjątkowy zaszczyt być w niewielkiej odległości od Chrystusa. Wykonuj swoją posługę z miłością najlepiej jak umiesz, gdyż służysz Bogu, który jest miłością. Przygotowuj się do niej dużo wcześniej przed Mszą Świętą. Niech bycie ministrantem wpływa na całe twe życie. Nie wstydź się tego, lecz bądź dumny."

Początków "ministrantury" możemy doszukiwać się już za czasów Pana Jezusa. W opisie cudownego rozmnożenia chleba czytamy: "Andrzej, brat Szymona, rzekł do Jezusa. Jest tu jeden chłopiec, który ma pięć chlebów jęczmiennych i dwie ryby(...) Jezus wziął chleby i odmówiwszy dziękczynienie, rozdał je siedzącym" (J 6, 8-9, 11). Można zatem powiedzieć, że chłopiec ten był niejako pierwszym ministrantem: usłużył samemu Zbawicielowi i w ten sposób uczestniczył w cudzie rozmnożenia chleba i ryb, który można uważać za zapowiedź Eucharystii.

Od początków chrześcijaństwa biskupi sprawowali Najświętszą Ofiarę wraz z asystą liturgiczną. Na początku byli to diakoni. Ponadto już w pierwszych wiekach chrześcijaństwa ukształtował się także osobny urząd lektora. Był on sprawowany przez chłopców, którym stawiano bardzo wysokie wymagania moralne.

MINISTRANT lub MINISTER (łac. ministro, -are; -avi; -atum - służyć, posługiwać, pomagać) - w Kościele katolickim: osoba posługująca przy celebracji Mszy oraz przy sprawowaniu pozostałych sakramentów i sakramentaliów (np. błogosławieństwa, pogrzeby, oraz nabożeństw). Ministranci są wiernymi świeckimi. Po okresie próbnym są uroczyście przyjmowani do grona Służby Liturgicznej poprzez błogosławieństwo do tej funkcji.