"Spieszmy się kochać ludzi,
Tak szybko odchodzą..."
Ks. J. Twardowski

W ferworze życia, w natłoku codziennych obowiązków nieczęsto zdarza się nam zatrzymać, a jeszcze rzadziej zamyślić o naszym życiu w kontekście upływu czasu, przemijania. Początek listopada to dobry czas na refleksję, na zapytanie co jest najważniejsze, co nadaje życiu sens, co pozwala z nadzieją spojrzeć w przyszłość. W uroczystość Wszystkich Świętych łączymy się duchowo ze świętymi w Niebie, z wiecznymi już przyjaciółmi Boga. Z nimi niesiemy Mu cześć i uwielbienie. Przypominamy sobie o naszym powołaniu do świętości.

Spotykamy się na cmentarzach, aby wyrazić swoją pamięć o bliskich, którzy nas poprzedzili w drodze do Domu Ojca. Z nadzieją zapalamy znicze na grobach, układamy kwiaty, ofiarujemy swoją modlitwę. Przywołujemy w pamięci obrazy z czasów, gdy jeszcze byliśmy razem. Czasem ukradkiem ocieramy łzę, bo ciągle ból po stracie najbliższej osoby na wskroś przeszywa nam serce. Gorzej, gdy jest to gorzka łza wyrzutu - że nie dosyć kochaliśmy, że nie potrafiliśmy tak po prostu być dobrymi dla bliźnich, a teraz jest już za późno...

W sobotę 1 listopada w godzinach popołudniowych licznie uczestniczyliśmy w nieszporach, po których w procesji udaliśmy się na cmentarz. Tam wspólnie odmówiliśmy różaniec polecając Bogu Najwyższemu naszych bliskich zmarłych. Z zadumą stawaliśmy przy grobach zapalając znicze i szepcząc słowa modlitwy. To najlepszy dar, jaki możemy ofiarować zmarłym i również forma wdzięczności za dobro, które nam wyświadczyli w ziemskim życiu.

Nie było na naszym cmentarzu miejsca zapomnianego. Na każdej mogile palił się znicz, przy wielu zgromadziły się całe rodziny. Wróciły wspomnienia, nawet te bardzo odległe, jakby na potwierdzenie słów: "człowiek żyje tak długo, dopóki pamięć o nim żyje". Pamiętajmy więc o naszych bliskich, pamiętajmy o naszych korzeniach.

Tych wszystkich, którzy nie mogli w tym wyjątkowym dniu osobiście przybyć do rodzinnej parafii, zapraszamy do obejrzenia galerii zdjęć z uroczystości Wszystkich Świętych.