"Ongiś do Boga lud się uciekał. W izbach płonęły gromnice,
wypełniał je szept paciorków różańcowych.
Albowiem w naturze słyszeli oni głos Boga..."
"Z Bogiem" o. A. Bierbaum OFM,

Dni błagalne początkami sięgają starożytności chrześcijańskiej. W dni błagalne urządzano procesje w kierunku pól, ze śpiewem litanii do Wszystkich Świętych, dla wyproszenia u Boga dobrych zbiorów.

W Polsce procesje udawały się do krzyży stojących w polu, przy których odprawiano nabożeństwa błagalne, stąd nazwa "Dni Krzyżowe".

Dni Krzyżowe są w sposób szczególny poświęcone modlitwom o urodzaje i zachowanie od klęsk żywiołowych. Obchodzone są w tygodniu poprzedzającym uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego. Podczas procesji, które udają się do krzyży znajdujących się na rozstajach dróg lub przy polach, wierni modlą się śpiewając litanię do Wszystkich Świętych. Odmawiane są modlitwy o Boże błogosławieństwo dla rolników i ich ciężkiej pracy oraz o dobrą pogodę, potrzebną do obfitych zbiorów. Modlitwa o urodzaje jest wyrazem pokory, uznaniem, że wszystko, co podtrzymuje nasze życie jest darem.

Zanoszone są też do Boga prośby za wszystkich ludzi, którzy pracują - o błogosławieństwo w ich trudzie.

Pielęgnując tradycje chrześcijańskie, ufni w Boże Miłosierdzie i my uczestniczyliśmy w procesji błagalnej. Nasze pielgrzymki przez kolejne trzy dni podążały do krzyży przydrożnych w różnych częściach naszej parafii. W czwartek modliliśmy się przy krzyżu w centrum wsi u pp. Migiełków, w piątek przy krzyżu stojącym przy drodze w kierunku Lipnicy na posesji pp. Miterów, a w sobotę przy krzyżu stojącym przy lesie, na szlaku wiodącym do przysiółka "Nagórze".