"Z dalekiej Fatimy donośny brzmi dzwon,
zjawienie Maryi ogłasza nam on"

13 maja 1917 roku w dolinie Cova da Iria, około 3 km od Fatimy, rozpoczęły się objawienia Matki Bożej. W tym dniu troje pastuszków ujrzało po raz pierwszy tajemniczą Panią. Objawienia, powtarzające się trzynastego dnia każdego miesiąca, trwały do 13 października.

"Troje dzieci bawiło się właśnie w Cova da Iria, gdy dostrzegły dwa błyski, podobne do błyskawicy, po których ujrzeli Matkę Bożą nad drzewkiem. Była to, zgodnie z opisem Siostry Łucji, . Jej nieopisanie piękna twarz nie była , z odcieniem łagodnego wyrzutu. Jej dłonie złożone jak do modlitwy, spoczywające na piersiach, zwrócone były ku górze. Z prawej dłoni zwisał różaniec. Całe Jej szaty zdawały się być zrobione ze światła. Suknia Jej była biała, płaszcz, również biały, obramowany złotem, okrywał Jej głowę i sięgał do Jej stóp. Włosy i uszy nie były widoczne. Łucja nigdy nie była w stanie opisać rysów twarzy Matki Bożej, ponieważ jej piękna nie da się wyrazić ludzkimi słowami. Dzieci były tak blisko Matki Bożej - około jednego metra - że znajdowały się wewnątrz blasku, jaki Ją otaczał, czy którym Ona sama promieniała" - takimi słowami Antonio A. Borelli w książce pt. "Fatima: orędzie tragedii czy nadziei?" rozpoczyna opis wydarzeń, które miały miejsce 13 maja 1917 roku. Już w czasie pierwszego widzenia Pani prosiła, aby dzieci nie zaniedbywały odmawiania różańca w intencji zakończenia I wojny światowej i nawrócenia grzeszników. W czasie następnych widzeń nauczyła je szczególnej modlitwy: "O mój Jezu, przebacz nam grzechy, zachowaj nas od ognia piekielnego, zaprowadź wszystkie dusze do nieba, a szczególnie te, które najbardziej potrzebują Twojego miłosierdzia".

Maryja wezwała również dzieci do znoszenia ochoczym sercem wszelkich doświadczeń zsyłanych na nie przez Boga, aby wynagradzać za grzechy, którymi ludzie Go obrażają, i upraszać nawrócenie grzeszników. Mówiła: "Módlcie się, wiele się módlcie się i umartwiajcie się w intencji grzeszników; wiele dusz idzie do piekła, bo nikt nie modli się za nie ani nie umartwia".

Orędzie z Fatimy, jest przede wszystkim wezwaniem do nawrócenia, do przemiany życia, do zerwania z grzechem i do pokuty.

W środę 13 października uczestniczyliśmy w nabożeństwie Fatimskim. Po Mszy św. życzenia Solenizantom: ks. Edwardowi Szczurkowi i ks. Edwardowi Włodarczykowi złożyli przedstawiciele Służby Liturgicznej Ołtarza, Rady Parafialnej, Caritasu, Dziewczęcej Służby Maryjnej.

Potem wyruszyliśmy z zapalonymi świecami w procesji w kierunku krzyża papieskiego nad ławą. Rozważania tajemnic chwalebnych i modlitwę różańcową prowadziły dzieci z Dziewczęcej Służby Maryjnej. Zakończenie nabożeństwa nastąpiło pod krzyżem papieskim.