"Starajcie się dobrych uczynków nie spełniać na pokaz"

Zakończył się okres Bożego Narodzenia, przeminął karnawał. Kolejny etap życia pozostał za nami. Środa popielcowa otwiera okres Wielkiego Postu. Liturgia staje się wyciszona, podporządkowana pokutnemu charakterowi tego czasu. Ograniczona jest gra na organach, ołtarzy nie przyozdabia się kwiatami, zmienia się kolor szat liturgicznych. Wszystko skupia się na przygotowaniu do Świąt Paschalnych i powrocie do Boga.

Stojąc u progu Wielkiego Postu dziękujemy Bogu za czas, który nam daje, abyśmy mogli przybliżyć się do Niego. Czas ciszy, zatrzymania, szczerego poszukiwania i przebywania w bliskości z miłującym Ojcem. Pierwszym krokiem uczynionym na drodze pokuty i umartwienia jest posypanie głów popiołem. To symbol przemijalności świata doczesnego, materialnego, a równocześnie wezwanie do pokuty i nawrócenia.

W środę popielcową licznie uczestniczyliśmy we Mszy św. W homilii ks. Proboszcz zachęcał, aby rozpoczynający się okres Wielkiego Postu był wypełniony modlitwą, abyśmy umieli dobrowolnie podjąć wyrzeczenia i zrealizować dobre czyny. Przestrzegał, aby nie był to czas smutku i przygnębienia, a podjęte zobowiązania nie stały się przyczyną zgorzknienia i frustracji, które odbiją się na naszych relacjach z bliskimi.

Modlitwa jest czasem spotkania z Bogiem, czasem rozpoznawania i przyjmowania woli Ojca Niebieskiego. Powszechnie sądzi się, że modlitwa jest czasem proszenia Boga o to, co jest nam potrzebne. Tymczasem jest to czas odkrywania, do czego my jesteśmy potrzebni Bogu. Modlitwa zawsze realizuje się w sercu człowieka. Usta milkną, a serce otwiera się na przyjęcie tego, co chce nam przekazać Bóg.

Jałmużna to wszelkie czyny dobre, czyny miłosierdzia. Celem takiego czynu jest autentyczna pomoc człowiekowi, a nie czekanie na pochwałę. Anonimowo czynione dobro jest źródłem prawdziwego szczęścia. Takie dobro nagradza Ojciec, który wie, że zostało ono uczynione z czystą intencją. Wie, że ten, kto tak wspomaga innych, nie szuka własnych korzyści.

Post w swojej istocie jest potwierdzeniem wolności człowieka. Przyjęty dobrowolnie może być źródłem oczyszczenia i umocnienia oraz sprawdzianem woli człowieka.