5 maja 2018 r. w kościele dolnym św. Jakuba Apostoła w Brzesku, w ramach spotkań zespołów synodalnych, odbyły się warsztaty dla rodzin. W zajęciach uczestniczyło 18 osób z parafii w dekanacie brzeskim, w tym 6 osób z Gosprzydowej. Obecni byli kapłani - ks. dziekan Józef Drabik, ks. Tadeusz Cetera - Dekanalny Relator Synodalny oraz gość honorowy - o. Prof. Ignacy Kosmana OFM conv. z Niepokalanowa.

Spotkanie otworzył ks. dziekan Józef Drabik. Powitał zebranych i zaprosił do wspólnej modlitwy. Podziękował ks. Tadeuszowi Ceterze za inicjatywę oraz o. Ignacemu Kosmanie za przyjęcie zaproszenia i trud przygotowania i poprowadzenia zajęć formacyjnych.

Po krótkim wprowadzeniu o. Ignacy Kosmana przedstawił program i zasady pracy podczas warsztatów. W pierwszym punkcie poprosił uczestników o przedstawienie się i o udzielenie odpowiedzi na pytania: "Czy jestem szczęśliwy w małżeństwie?" "Czy cieszę się, że jestem żoną/mężem?" "Czy cieszę się, że żyję w rodzinie?" "Co jest szczęściem naszego małżeńskiego życia?"

Po wysłuchaniu wypowiedzi uczestników (ze stażem małżeńskim od 12 do 32 lat), o. Prof. podziękował za zaangażowanie i szczere odpowiedzi i odniósł się do poruszonych zagadnień.

1. Rodzina jest wartością, ciągle uznawaną przez młodych za najważniejszą.
2. Małżeństwo to komunia osób, dar z siebie samego, a nie tylko zalegalizowany związek. To proces - wzrastanie w miłości, odpowiedzialności, służbie dla drugiej osoby. To nieustanna troska o rozwój małżonka.
3. W małżeństwie nie chodzi o przetrwanie.
4. Szczęście małżeńskie polega na szacunku i zaufaniu.
5. Miłość to nie tylko spełnianie oczekiwań drugiego człowieka.
6. Kochać, to stawiać twarde wymagania - sobie i współmałżonkowi.
7. Kochać, to pragnąć dobra dla drugiej osoby.

Mówiąc o budowaniu wspólnoty małżeńskiej, ks. Prof. wskazał na ogromną wartość dialogu oraz wspólnej modlitwy. Zwrócił uwagę, że kryzysy są nieuniknione, ale należy je przezwyciężać. Bardzo często kryzysy mają swoje korzenie w domu - poprzez odtrącenie, upokarzanie, pomniejszanie, wytykanie wad, porównywanie, brak szacunku, brak zainteresowania itp. dziecko buduje skrzywiony obraz samego siebie. W dorosłym życiu traktuje siebie jako osobę gorszej kategorii. Zranienia z dzieciństwa zostają często przeniesione na dorosłe życie i generują zachowania, które niszczą relacje, budują mury nieporozumienia, izolacji, wycofania i rezygnacji.

Małżeństwo to przekraczanie siebie - swoich przyzwyczajeń, preferencji. Św. Jan Paweł II w "Liście do rodzin" pisał: "Miłość jest dawaniem i przyjmowaniem daru. Nie można jej kupić ani sprzedać. Miłość to poświęcenie dla drugiej osoby."

Spotkanie zakończył ks. Tadeusz Cetera. Podziękował za udział w zajęciach, a o. Ignacemu za poprowadzenie warsztatów. Po krótkiej modlitwie kapłani udzielili zebranym błogosławieństwa.