 |
Święto Ofiarowania Pańskiego znane w tradycji polskiej jako Święto Matki Bożej Gromnicznej. To również Światowy Dzień Życia Konsekrowanego, poświęcony osobom, które na co dzień służą Bogu i ludziom. To zakonnicy, siostry zakonne, osoby skupione w instytutach, stowarzyszeniach i wspólnotach świeckich oraz dziewice i wdowy konsekrowane.
Sumę w pierwszą niedzielę lutego sprawowali: o. Ignacy Kosmana OFM oraz ks. Tadeusz Cetera. Liturgię ubogaciła orkiestra pp. Mrozów.
Ks. Proboszcz powitał Ojca Profesora. Zapewnił o modlitwie i na ręce Zakonnika z Niepokalanowa złożył serdeczne życzenia. O. Ignacy poświęcił gromnice.
|
W homilii o. Ignacy Kosmana wyjaśnił znaczenie i sens Ofiarowania Pana Jezusa Bogu.
Józef i Maryja, zgodnie z przepisem prawa żydowskiego, po upływie czasu oczyszczenia przedstawili Bogu pierworodnego Syna. Fakt ofiarowania Boga Bogu ma również inne podłoże i głębszy sens, zapowiedziany w Starym Testamencie - Jezus będzie Ofiarą przebłagalną za nasze grzechy. On przyszedł na świat, aby uwolnić ludzkość z otchłani grzechu i śmierci. Jezus stanie się Barankiem, Odkupicielem. On przyjmie na siebie nasze grzechy, aby nas uwolnić od zła, od ciemności, od potępienia wiecznego.
Symeon i Anna widzą Bożą miłość w tym Dziecięciu. Natchnieni przez Ducha św. przybywają do świątyni, rozpoznają w małym Dziecięciu Mesjasza.
Symeon i Anna są dla nas wezwaniem, abyśmy byli ludźmi Kościoła, abyśmy byli ludźmi Ducha. Wszczepieni przez Chrzest św. do wspólnoty Kościoła, umocnieni w sakramencie Bierzmowania zostaliśmy obdarowani Duchem świętym, zostaliśmy powołani do świadczenia swoim życiem o Chrystusie. Uświęceni Bożym Duchem powinniśmy rozpoznawać swoje powołanie, weryfikować swoje życie – czy jest zgodne z wolą Bożą. W czym wypełniamy Jego wolę, a w czym Go zasmucamy. Zasmucamy, gdy bardziej słuchamy ludzi, niż Bożych natchnień. Gdy dla ludzkiej akceptacji i uznania rezygnujemy z prawdziwych wartości. Gdy żyjemy poza Bożym prawem, gdy upadamy i tkwimy w grzechu.
 |
Bóg nie odwraca się od człowieka. Ustawicznie nam przebacza, wydobywa nas z błota grzechu. Pragnie naszego uświęcenia, prowadzi na wyżyny, do chwały.
O. Prof. zachęcał, abyśmy ofiarowali Bogu nasze poświęcenie, nasze pragnienie bycia z nim, naszą modlitwę i pokorę. Pozwólmy, aby nas prowadził, aby oczyszczał w spowiedzi św., aby nas karmił swoim Ciałem.
Dziś szczególnie myślimy o osobach konsekrowanych, które się w sposób bezpośredni poświęciły Bogu. To współcześni Symeonowie, współczesne Anny – w zakonach męskich i żeńskich. Poprzez modlitwę, otwierają się na Ducha Bożego. Osoby konsekrowane przez szczególny styl życia, rady ewangeliczne – ubóstwa, posłuszeństwa, czystości – poddają się działaniu Ducha świętego. Owocem Ducha są Jego dary: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, łagodność, opanowanie – to są znaki naszej konsekracji.
 |
Dbajmy o świątynię Ducha w nas, a Jego dary rozleją się na nasze rodziny, sąsiedztwo, parafię, naród. Królować będą pokój, przebaczenie, wierność, pojednanie – cnoty, które uzdalniają do ofiarowania siebie Bogu i drugiemu człowiekowi z miłością i poświęceniem.
Po Komunii św. o. Ignacy udzielił zebranym specjalnego błogosławieństwa, a następnie indywidualnego błogosławieństwa dzieciom.
Zachęcił do uroczystego wniesienia zapalonej świecy do domów rodzinnych i powitania słowami: „Niech światło Chrystusa pozostanie w naszym domu na zawsze”.
 |