Bez Chrystusa zawsze głodni…
Słowa wypisane na dekoracji ołtarza wyrażają najgłębszą prawdę o życiu człowieka. Bo tylko Chrystus może zaspokoić głód serca, tylko Bóg jest źródłem radości i pełni życia dla swojego stworzenia.
Ta tęsknota serca zgromadziła nas licznie w uroczystość Ciała i Krwi Pańskiej w świątyni. Najświętszą Ofiarę sprawowali: ks. Piotr Pasek i ks. Tadeusz Cetera.
W homilii ks. Tadeusz Cetera mówił o rzeczywistości Eucharystii, Najświętszej Ofiary jaka dokonuje się realnie w każdej Mszy Świętej. Ciało i Krew Chrystusa są narzędziem zjednoczenia nas z Bogiem oraz lekarstwem, które umożliwia osłabionym przez grzech sercom wytrwanie w tej jedności. Najświętszy Sakrament to największy dar dla wszystkich pokoleń, dany podczas Ostatniej Wieczerzy przez Jezusa. Dar obecności samego Boga, dar miłości i umocnienia.
Ks. Proboszcz podkreślił wartość daru Ciała i Krwi Chrystusa dla życia duchowego każdego człowieka, które musi być nieustannie zasilane Bożą łaską.
Gdy więc popadasz w niewolę grzechu, gdy odkrywasz swoją słabość wobec Bożych Przykazań, wracaj w modlitwie do chwili, gdy ostatnio przyjąłeś Komunię Świętą. Gdy toczysz duchową walkę, gdy ogarnia cię gniew albo zniechęcenie, gdy atakują Cię pokusy, módl się natychmiast: „Krwi Chrystusa wybaw mnie!” Gdy zgrzeszysz, to jak najszybciej idź do spowiedzi. Żałując, proś z ufnością: „Krwi Chrystusa, obmyj mnie!” Pozwól, by ten dar pracował w tobie i szukaj w Bożej łasce ratunku.
Ks. T. Cetera przestrzegał przed obojętnością religijną, przed relatywizmem moralnym, przed oddaleniem się od Boga, co w konsekwencji prowadzi do pustki i rozpaczy.
Dziś, uczestnicząc w procesji Bożego Ciała, dajemy świadectwo naszym braciom wątpiącym, poszukującym, zagubionym, zmanipulowanym, że historia Jezusa to realna rzeczywistość. Że Eucharystia to siła, która pozwala przetrwać wszystkie życiowe doświadczenia.
Uroczystość Bożego Ciała to okazja aby odnowić naszą więź z Chrystusem Eucharystycznym. To odpowiedź na obojętność i laicyzację. To okazja do budowy osobistej relacji z Bogiem, do ożywienia ducha modlitwy i wzmocnienia wiary. To obrona rodziny i zwycięstwo nad złem, które wdziera się przewrotnie pod hasłami tolerancji, wolności i swobody. Tylko w Bogu jest nasza nadzieja i ocalenie, nasza siła w walce z przewrotnymi ideologiami, z rozprzestrzeniającymi się błędami.
Po Komunii Świętej z kościoła wyruszyła procesja Eucharystyczna do czterech ołtarzy. Za krzyżem i Liturgiczną Służbą Ołtarza szła liczna grupa dziewcząt DSM, feretrony niesione przez przedstawicieli róż różańcowych, matki, ojców i młodzież, dzieci sypiące kwiatki i druhowie OSP z pocztem sztandarowym, a także członkowie Ludowego Zespołu „Gosprzydowianie”. Przy każdym ołtarzu ks. Piotr Pasek śpiewał fragment Ewangelii, potem następowało okadzenie Najświętszego Sakramentu, śpiew Suplikacji i błogosławieństwo.
Po powrocie do kościoła odśpiewano hymn „Te Deum laudamus”, a następnie kapłan pobłogosławił zebranych Najświętszym Sakramentem.