 |
I tym razem pogoda spłatała nam figla. Po dwóch tygodniach regularnej zimy (ze śniegiem, mrozem, konkretnym paleniem w piecu, odmiataniem dróg i chodników, z kłopotami kierowców:) zagościł u nas front ciepły. I choć wydawało się to niemożliwe, stopniał śnieg do zera i rozmarzła ziemia. Jakby to było przedwiośnie, a nie początek zimy:)
Ale i tak poczuliśmy atmosferę świąt. Za sprawą gazdy Czesława ożyła szopka przy domu parafialnym, juhas Krzysztof zadbał o odpowiednie oświetlenie i tradycyjną szopkę, a gaździna Renata przygotowała szałas i cudne dekoracje w kościele.
|
W wigilijny wieczór, już po wieczerzy, a sporo przed północą zaczął się ruch przy żywej szopce i szałasie pasterskim. A to za sprawą „Gosprzydowian”, którzy śpiewem zachęcali: „Jak pasterze do Betlejem idziemy pośpiesznie, złożyć dary i ofiary, by mieć życie wieczne…”
Do godnego przeżycia Świąt przygotowywaliśmy się przez cały okres Adwentu. A tuż przed uroczystością przystroiliśmy choinki, uprzątnęli domy, a przede wszystkim oczyściliśmy serca w sakramencie pokuty. Wielu wróciło do domów z różnych stron świata, aby wśród najbliższych przeżyć te najbardziej rodzinne święta. Zadbaliśmy o odpowiednią atmosferę w rodzinach, sąsiedztwie, we wspólnocie.
Jak wielkim darem jest dla nas Boże Narodzenie mówił ks. Piotr Pasek w homilii podczas Pasterki. Ważne jest, abyśmy nie przeszli wobec tego faktu obok, powierzchownie. Aby istoty tych świąt nie przysłoniły nam świecidełka, którymi kusi świat. Abyśmy nie zatrzymali się tylko nad znakami i tradycją. Bo Narodzenie Syna Bożego to początek dzieła zbawienia. Największy dar Stwórcy dla człowieka. Bóg przyszedł bezbronny jako małe Dziecię, żeby wlać nadzieję w życie człowieka. Żeby odkupić człowieka, gdy będzie umierał na krzyżu i żeby usprawiedliwić swoim miłosierdziem.
 |
Wspominając swoje i Księdza Proboszcza, blisko ćwierć wieku trwające kapłaństwo, z wyraźnym wzruszeniem mówił o wielkim darze jakim jest sprawowana codziennie Eucharystia. Biały opłatek ujmowany w dłonie, Najświętsza Ofiara Jezusa, bliskość Boga, który chce gościć w naszych sercach, chce być z nami na co dzień.
A jaka jest moja odpowiedź?…
 |
 |
 |
 |
 |