W centrum wioski w sąsiedztwie rzeki Uszwicy stoi niewielki barokowy kościół zbudowany pod koniec XVII wieku z drzewa modrzewiowego.
Kościół zabytkowy z końca XVII w. Obiekt drewniany, oszalowany, kryty gontem. Nawa i prezbiterium nakryte wysokim dwuspadowym dachem o jednej kalenicy. Na środku kalenicy niewielka, ażurowa, sześcioboczna wieżyczka na sygnaturkę. Kościół jednonawowy z zamkniętym trójbocznie prezbiterium. Od strony północnej przylega do prezbiterium prostokątna zakrystia, a od strony południowej dobudowana w 1954 r. kaplica. Nawę kościoła obiegają wokoło otwarte soboty, nakryte gontowym dachem pulpitowym. Wnętrze kościoła barokowe. Ołtarz główny z łaskami słynącym obrazem Matki Bożej Gosprzydowskiej z pierwszej połowy XVII wieku. Drewniany kościół jest szczególnie cennym zabytkiem, ale jest narażony na zniszczenie i wymaga wyjątkowej dbałości i troski. Przez kolejne pokolenia wioski pielęgnowany, remontowany i konserwowany, wciąż spełnia swoją funkcję i zachowuje szczególny blask.
W chwili obecnej przyszedł czas na wykonanie kompleksowego zabezpieczenia przed drewnojadami. Stało się to możliwe dzięki otrzymanej dotacji z Rządowego Programu Odbudowy Zabytków w ramach programu „Polski Ład”.
5 listopada 2024 r rozpoczęto prace przy fumigacji kościoła. Fumigacja polega na gazowaniu drewna porażonego przez szkodniki, zwane potocznie kornikami.
Pierwszym etapem, najbardziej spektakularnym, jest szczelne owinięcie obiektu specjalną folią.