Święta Katarzyna fot: Jerzy Bakalarz OP

Wg znanych dotychczas świadectw św. Katarzyna pochodziła z Aleksandrii, stolicy Egiptu. Była osobą zamożną i wykształconą. O jej rękę daremnie ubiegali się najznakomitsi obywatele miasta. Złożyła ślub dozgonnej czystości.

Właśnie wybuchło prześladowanie: najdłuższe i najkrwawsze w dziejach kościoła za panowania cesarza Dioklecjana, jak też jego współrządców: Galeriusza Maksymiana i Konstancjusza. Szczególną nienawiścią do chrześcijan wyróżniał się Maksymian, władca wschodniej części imperium rzymskiego. Przybył on osobiście, by dopilnować prześladowczych edyktów. Pojmana została też Katarzyna i poddana mękom. By zmusić ją do odstępstwa smagano ją żyłami wołowymi, że z ciała była jedna rana, morzono ją głodem, łamano jej kości, wreszcie ścięto ją mieczem.

Legenda uczyniła ze Świętej bliską krewną cesarza. Ta sama legenda głosi, że odrzuciła ofertę cesarza, by była jego żoną. Jest w niej także mowa, że miała stoczyć dysputę z największymi mędrcami Wschodu i przekonać ich o naiwności bałwochwalstwa. Wreszcie, jakoby na widok jej bohaterstwa, w czasie znoszenia mąk miało nawrócić się kilkuset żołnierzy i oprawców.

Ikonografia najczęściej przedstawia św. Katarzynę Aleksandryjską w koronie królewskiej, a przy niej maszynę do łamania kości (koło obrotowe), z palmą męczeństwa w ręce.

Ciało Świętej od setek lat znajduje się na Górze Synaj, przeniesione tam zapewne z Aleksandrii, kiedy Arabowie, a po nich Turcy najechali Egipt.